Haurraren hankak gurutzatuz kantatu edo esaten da:
Cantamos o recitamos mientras vamos cruzando los pies de la niña o el niño:
Nous chantons ou récitons en même temps que nous croisons les jambes de l’enfant :
Xangolo-mangolo,
haur hau nongo?
Ona bada, guretako,
gaiztoa bada, Markalaingo.
Ez dudala beharrik,
baditudala franko!
Orduan?
Putzuan beheiti botatzeko!
(Bera)
Umea gora begira etzanda dagoela, haren hankak hartu eta ezker-eskuinera mugitzen ditugu hitz horiek esan bitartean. “Purrut, purrut, purrut!” zatian hanketatik hartu eta goraka tira egin behar zaio.
Tumbamos a la niña o el niño boca arriba y le movemos los pies de un lado a otro mientras recitamos estas palabras. Al decir “purrut, purrut, purrut!” tiramos de sus pies hacia arriba.
Nous prenons les pieds de l’enfant et nous récitons pendant que nous les bougeons d’un côté à l’autre. Lorsque nous disons «purrut, purrut, purrut!», nous tirons des pieds vers le haut.
Xango-mango,
gure haurra nongo?
Gure haurra guretako,
tirritako, tarratako!
Purrut, purrut, purrut!
Amatxo(re)ntzako!
(Baraibar)
Xango-mango,
haur hau nongo?
Ona bada,
guretzako,
gaiztoa bada,
Santian bordan beheiti bo(ta)tzeko!
(Arano)
Lehen esaldian eskuak elkartu eta erdiko behatzak gurutzatuta, gora eta behera mugitzen diren bitartean, “txoriak pio, pio, pio” esaten da. Jarraian, eskuak horizontalean jarrita mugimendu bera eginez “errotak kan, kan, kan” esaten da.
Se juntan ambas manos y se cruzan los dos dedos corazones, mientras se pronuncia la primera frase. Para pronunciar la segunda frase se colocan ambas manos de la misma manera, pero en posición horizontal.
D’abord, nous collons les mains et nous croisons les deux doigts majeurs, puis nous les bougeons vers le haut et le bas, pendant que nous disons «txoriak pio , pio , pio». Ensuite, nous faisons la même chose mais avec les mains en position horizontale, et nous disons «errotak kan, kan, kan».
Txoriak pio, pio, pio!
Errotak kan, kan, kan!
(Leitza)
Esku batean zerbait gorde (esaterako, gozoki bat), bi eskuak itxi eta aukeratzeko eskaini, honakoa esaten den bitartean…
Escondemos, por ejemplo, un caramelo en una mano. Cerramos ambas manos y se las ofrecemos a la niña o el niño, mientras decimos…
Nous cachons quelque chose dans une main, par exemple un bonbon ; nous fermons les deux mains et nous les tendons vers lui. Pendant que nous prononçons ces mots…
Txista-mista,
hor da mista,
ez bada,
hemen dagoela!
(Itsaso)
Txalo eginez kantatu edo errezitatzen da.
Se canta o recita mientras se aplaude.
Nous chantons ou nous récitons en applaudissant.
Talo txin, talo txin!
Gure haurrak bortz otxin.
Amatxi zatoz
opil handi batekin,
denak ase gaitezin!
Txin, txin, txin!
(Erratzu)
Talo, talo, talo txin!
Gure haurrak bortz otxin.
Bortz otxinen saria
xamari txarrean (e)karria.
Amatxi zatoz
opil handi batekin
zopaz ase gaitezin.
Txin, txin, txin!
(Lekaroz)
Talo, talo txin!
Hator etxera Martin
ogi puska handi batekin.
Taloa ze(g)ok adarrean,
bere aulki nabarrean.
Pirri, porru ta purru,
pirrip eta purrun
hire bizkarrean!
(Igantzi)
Bertsio honen bukaeran “txalo, txalo!” esatean, azkar ematen dira txaloak:
En esta versión se aplaude más rápido cuando se dice al final “txalo-txalo”:
Si à la fin de cette version nous disons «txalo, txalo!», nous applaudissons plus vite :
Txalo, txalo, txalo txin!
Etorri etxera Juan Martin.
Zertara? Ta hartara,
talo ta esnea jatera.
Txalo, txalo, txalo, txalo!
(Goizueta)
Kasu honetan, txalo egiteaz gainera, “atximarrau” esatean umeari eskuak aurpegitik pasatzen zaizkio, katuaren atzaparrak balira bezala:
En este caso, además de aplaudir, al decir “atximarrau” se le acaricia la cara a la niña o el niño, como si fueran las garras de un gato:
Dans ce cas, si nous disons « atximarrau » en plus d’applaudir, nous devons caresser le visage de l’enfant comme s’il s’agissait des griffes d’un chat :
Talo, talo txin!
Haurrak bortz otxin.
Talo ta gazta
ohatze azpi(a)n utzi.
Atximarrau, atximarrau!
(Ituren)
Esku batean zerbait gorde (esaterako, gozoki bat), bi eskuak itxi eta aukeratzeko eskaini. Ondoko hitzok esaten diren bitartean, eskuak elkarren gainean jarriz txandatu behar dira. Besteak asmatzen badu zein eskutan dagoen gordetakoa, berak hartuko du eta beretzat gordeko du, edo berak hasiko du jolasa berriz.
Escondemos, por ejemplo, un caramelo en una mano. Cerramos ambas manos y se las ofrecemos a la niña o el niño. Después de pronunciar estas palabras, deberá adivinar en cuál está el caramelo. Si lo adivina, se lo podrá quedar o será quien comience el juego de nuevo.
Nous cachons quelque chose dans une main, par exemple un bonbon ; nous fermons les deux mains et nous les tendons vers lui. Pendant que nous prononçons ces mots, nous plaçons, chacun son tour, une main sur l’autre, puis dans le sens contraire. S’il devine dans quelle main se trouve le bonbon, il le prendra et il sera à lui, ou il pourra commencer à nouveau le jeu.
Minttini, manttana,
sobera, barbara, betia.
(Arantza)