Esaten dute aspaldi-aspaldian animaliek eta belarrak solas egiten zutela, baina go-
roldioak ez. Goroldioa zen solas egiten ez zuen bakarra.
Aziendak mendira jatera joaten zirelarik, belarrak esaten zien, behatzarekin goroldioa seinalatuz:
“Ez ni jan, ez. Hori jan ezazu, hori jan ezazu, hobea da eta”.
Halako batean, goroldioa beti isilik eta lurrean zapaldua egoteaz aspertu eta bururatu zitzaion haritz gainera igo eta handik oihu egitea:
“Ni naiz nor nire buru”.
Orduz geroztik, guztiek goroldioa errespetatu zuten.
(Bera. Moldatua)