Menu
Txalo eginez kantatu edo errezitatzen da.
Se canta o recita mientras se aplaude.
Nous chantons ou nous récitons en applaudissant.
Talo txin, talo txin!
Gure haurrak bortz otxin.
Amatxi zatoz
opil handi batekin,
denak ase gaitezin!
Txin, txin, txin!
(Erratzu)
Talo, talo, talo txin!
Gure haurrak bortz otxin.
Bortz otxinen saria
xamari txarrean (e)karria.
Amatxi zatoz
opil handi batekin
zopaz ase gaitezin.
Txin, txin, txin!
(Lekaroz)
Talo, talo txin!
Hator etxera Martin
ogi puska handi batekin.
Taloa ze(g)ok adarrean,
bere aulki nabarrean.
Pirri, porru ta purru,
pirrip eta purrun
hire bizkarrean!
(Igantzi)
Bertsio honen bukaeran “txalo, txalo!” esatean, azkar ematen dira txaloak:
En esta versión se aplaude más rápido cuando se dice al final “txalo-txalo”:
Si à la fin de cette version nous disons «txalo, txalo!», nous applaudissons plus vite :
Txalo, txalo, txalo txin!
Etorri etxera Juan Martin.
Zertara? Ta hartara,
talo ta esnea jatera.
Txalo, txalo, txalo, txalo!
(Goizueta)
Kasu honetan, txalo egiteaz gainera, “atximarrau” esatean umeari eskuak aurpegitik pasatzen zaizkio, katuaren atzaparrak balira bezala:
En este caso, además de aplaudir, al decir “atximarrau” se le acaricia la cara a la niña o el niño, como si fueran las garras de un gato:
Dans ce cas, si nous disons « atximarrau » en plus d’applaudir, nous devons caresser le visage de l’enfant comme s’il s’agissait des griffes d’un chat :
Talo, talo txin!
Haurrak bortz otxin.
Talo ta gazta
ohatze azpi(a)n utzi.
Atximarrau, atximarrau!
(Ituren)
